Excursie waar je energie van krijgt!

Indrukwekkend en verrassend. Dat was het algemene oordeel van de talrijke deelnemers aan de excursie naar de GDF SUEZ-kolen/biomassacentrale op de Maasvlakte. De nieuwe 1,2 miljard euro kostende centrale maakte indruk, maar ook de rit over Maasvlakte 1 en 2, voorafgaand aan het bezoek, was voor velen een eye-opener.

“Ik ben zeker 20-25 jaar niet meer in dit gebied geweest en dan is de grootte overweldigend”. vertellen Henk en Marga Kooijman. “Ook deze centrale is imponerend. Je krijgt toch nooit de kans iets dergelijks van zo dichtbij te zien!”

De nieuwe centrale van   GDF SUEZ, is in ieder geval kolossaal. De ketel, waar de stoom wordt geproduceerd is 110 meter hoog. De centrale is goed voor 800 megawatt en is daarmee, qua vermogen, de grootste van GDF SUEZ in Nederland. Het concern is de grootste energieproducent van de Benelux en één van de  leidende energiebedrijven ter wereld. Ruim 138.200 mensen werken er wereldwijd. In Nederland  zijn dat er bij de vijf dochter-ondernemingen ongeveer 9.500, waarvan zo’n 900 bij de elektriciteitstakenergietak. In de nieuwe centrale is het personeel straks in wisseldiensten 24 uur per dag actief. De centrale is kleiner dan de nieuwe 1080 megawatt centrale van E.ON, die op dezelfde Maasvlakte ook dit jaar commercieel moet gaan draaien.

Milieu
De twee kolencentrales hebben altijd ter discussie gestaan. De verstrekte vergunningen werden aangevochten door milieu-organisaties en omwonenden. Maar ondanks de oppositie gingen GDF SUEZ en E.ON op eigen risico van start met de bouw van hun centrales, omdat deze volgens hen ultramodern zijn en ruimschoots aan alle vereisten van vergunningen  en milieu voldoen. Bovendien wordt er tijdens het bezoek van de Havenvereniging-leden aan de centrale op gewezen dat er een  gat zit tussen de energie-behoefte en de mate waarin nieuwe “zwaar gesubsidieerde” energiebronnen in die behoefte kunnen voorzien (de zon schijnt immers niet altijd en er is niet altijd voldoende wind). En je alleen richten op schonere gascentrales, is onverstandig, omdat je dan als concern teveel afhankelijk wordt van één energiebron. 

Kolen
In de nieuwe centrale zullen voornamelijk kolen worden gestookt, die momenteel relatief goedkoop zijn, en speelt biomassa een ondergeschikte rol. Met de hitte van de gestookte kolen wordt het water dat door pijpen in de ketel wordt gepompt, omgezet in stoom. De stoom drijft onder hoge druk de turbine aan. Hieraan zit de generator. De stroom die de generator opwekt, wordt aan het elektriciteitsnet geleverd.

Maar ook al heeft de nieuwe kolencentrale van GDF SUEZ een rendement van “slechts” 46%, terwijl dat bij een gascentrale meer dan 60% procent is, dat rendement is al veel hoger dan dat van de oudere kolencentrales. Deze worden nu vervangen door een nieuwe schonere generatie, zo wordt benadrukt.

Want schoon is deze nieuwe centrale, zo blijkt uit de getoonde cijfers. De centrale zit wat de uitstoot van NOx (stikstofoxyden), SO (zwavel), vliegas en fijn stof betreft, onder de emissie-eisen. De centrale wordt tijdens de presentatie de schoonste in zijn soort ter wereld genoemd.

Recycling
Bovendien worden diverse  afvalproducten gerecycled tot gips, sintels voor de wegenbouw en gebruikt als grondstof voor de fabricage van cement en beton. Het afval dat overblijft wordt afgevoerd per boot, zoals bijna alles wat van en naar de centrale over water wordt vervoerd. En dat betekent een milieu- en verkeersvoordeel, omdat er veel minder vrachtwagens af en aan rijden.

Ondanks de dure grond, is er bewust gekozen voor de Rotterdamse haven als vestigingsplaats. Uiteraard omdat buurman EMO continu kolen kan leveren. En verder vanwege de overvloed aan koelwater omdat het dichtbij de zee ligt. Dat het verdeelstation op de Maasvlakte van electriciteitstransporteur Tennet dichtbij is, wordt ook als een pluspunt beschouwd.

CO2
E.ON Benelux en GDF SUEZ zijn de initiatiefnemers van ROAD. Zij vormen samen de joint venture Maasvlakte CCS Project C.V. ROAD staat voor Rotterdam Afvang en Opslag Demonstratieproject. Het is een van de grootste demonstratieprojecten ter wereld die op stapel staan voor de afvang en offshore opslag van CO2. Het doel van ROAD is een bijdrage leveren aan de innovatie van CCS. In de eerste plaats door de schaal te vergroten en grote hoeveelheden CO2 op te slaan. In de tweede plaats door de keten van afvang, transport en opslag in één project uit te voeren. Dit kan waardevolle technische, economische en organisatorische kennis opleveren die CCS verder kan helpen. Bij de voorbereiding van de bouw is volledig rekening gehouden met de mogelijke toepassing van afvang en opslag van CO2, Carbon Capture and Storage (CCS). Om de gigantische financiële middelen die nodig zijn om een project van deze omvang te realiseren wordt momenteel binnen de EU aanvullende steun van andere landen gezocht.

Europa
De commerciële start van de centrale is, als het proefdraaien zonder problemen verloopt, in de tweede helft van dit jaar. De provincie Zuid-Holland moet nog wel de Raad van State volledig overtuigen. De bestuursrechter en wetgevingsadviseur vernietigde de eerder door de provincie afgegeven Natuurbeschermingswet-vergunningen aan Electrabel GDF SUEZ en E.ON. De Raad van State vond dat door de provincie onvoldoende was onderbouwd welke problemen en milieuschade er zouden ontstaan door de cumulatieve effecten van de twee centrales en andere projecten op de Maasvlakte. Opposanten hopen dat hierdoor de elektriciteitswinning van de centrales alsnog wordt geblokkeerd.

Dubbel
Tijdens het afscheid van de excursiegangers spreken de gastheren de hoop uit dat de bezoekers een positiever beeld hebben gekregen van de centrale. En een peiling tijdens de rondrit over het terrein van de centrale en tijdens de nazit, leert dat er in ieder geval meer begrip is.

“Ik vond het verrassend om te horen dat deze centrale zo schoon is.”, roepen Marga en Henk Kooijman in koor. Ronald Bethlehem eigenaar van uitzendbureau voor engineers Symbiose-at-Work, vult aan:  “Ik heb er wel vertrouwen in dat het CO2-probleem technisch kan worden opgelost, maar voorlopig krijgen ze de businesscase niet rond. Dat is vervelend. Het is natuurlijk heel dubbel. Aan de ene kant willen we geen last van deze centrale hebben, maar we verwachten wel dat er goedkope stroom uit het stopcontact komt”.

Maureen Londema en Tabitha Vuijsts, die voor de eerste keer een excursie meemaken geven toe dat veel van de behandelde onderwerpen nieuw voor hen waren. “Het was heel technisch, maar we vonden het bijzonder interessant“,  vertellen ze.

Maureen: “Ik doe dit liever dan naar zo’n tuttenclub gaan, met een hoog rollator-niveau. Ik ben nu 70 jaar en heb ruim 25 jaar in de civiele dienst op de grote vaart gewerkt. Ik hou dus van varen en schepen en ben erg geïnteresseerd in de haven. En op deze manier kom je op de meest uiteenlopende plekken”.

“Dat klopt” zegt Tabitha Vuijst. “Ik woon sinds vijf jaar in Delfshaven met uitzicht op de Nieuwe Maas, Ik werk in Leiden, maar die haven trekt me enorm, dus ik hoop er ooit te kunnen werken. En deze excursie heeft die interesse alleen maar aangewakkerd. Ik vond het heel leuk en kijk uit naar de bijeenkomst over de piraterij.”

 

Havenvereniging in AD

Download hier het artikel dat vrijdag 21 februari in het AD heeft gestaan. 

Survivalen bij STC-KNRM: Let’s HUDDLE!

Leden Jong Havenvereniging volgen Sea Survival Training voor de fun

,,Ik heb je, ik heb je,’’ klinkt het in het bad van het STC-KNRM. JHV-leden die elkaar amper kennen, grijpen elkaar bij de middel om de warmte vast te houden. Zogenaamd natuurlijk, want het water is niet echt koud. Dat is in het echt wel anders, wanneer het offshore echt mis gaat. Om je daarop voor te bereiden, geeft het STC-KNRM op de Heijplaat Sea Survival trainingen. Voor ons, de 24 deelnemers, is het op 13 februari gelukkig een fun-training, want we waren gezakt als een baksteen voor ons examen! Zo simpel is het namelijk niet.

Na de hilariteit van het aantrekken van de overlevingspakken, wordt de groep toch wat stil. Wat ons precies te wachten staat, weten we niet. Maar na de uitleg van instructeur Rick denken we ‘dit gaan we even doen’. De euforie duurt maar kort. Aan de rand van het platform waar we vanaf moeten springen, blijkt zelfs het afschermen van de luchtwegen door met je hand een kommetje te vormen en over neus en mond te leggen een ware kunst. Dan ook nog goed je reddingsvest naar beneden houden, vooruit kijken en afstappen. Wieeeh! Wat duurt dat nog lang voordat je het water raakt! Met een enorm ‘bommetje’ beland je onder water en wordt met dezelfde snelheid naar boven getrokken door het reddingsvest. Maar… we leven nog!

Nu begint het echte overleven… Door middel van de HELP-houding maak je jezelf klein, voor het geval je zielsalleen in het water dobbert. Maar als je met een groep bent maak je een HUDDLE, waarbij je dicht tegen elkaar kruipt. Het werkt behoorlijk op de lachspieren, maar iedereen doet enthousiast mee. Ook wanneer we, zonder contact te verliezen, elkaar bij de hand pakken en een SURVIVAL CIRCLE vormen en ons door water op te laten spatten zichtbaar maken. Daarna steken we de voeten onder een ander lid z’n armen en vormen een krokodil. Peddelend met de armen gaan we op weg naar het reddingsvlot, waar we knus met z’n allen inkruipen. Missie geslaagd!

Licht uit, golven aan
Maar dan… gaan de windturbines aan, het licht uit en worden er golven gesimuleerd. Rick zegt nog: ,,Probeer zo lang mogelijk droog te blijven.’’ Desondanks springt de helft van de groep nog een keer van het platform. Eric die aan de simulatieknoppen staat te draaien, ziet eruit als een ware DJ. Hij heeft een grote glimlach op z’n gezicht bij het gade slaan van ons gestuntel. Ook Patrick die met een tuinslang regen creëert, moet hard lachen want wanneer uiteindelijk het vlot wordt bereikt, dat nu enorm schommelt, blijkt communiceren heel moeilijk te zijn. En wanneer we een drenkeling moeten oppikken, springen er doodleuk twee heren zo uit het vlot. De reddingsring blijft ongebruikt in het vlot en aan het einde van de oefening blijkt het touw aan de ring compleet verstrikt geraakt in talloze benen.

Buiten gaat de training verder. We gaan geblindoekt en in polonaise twee op elkaar gestapelde containers binnen. Binnen tien minuten moeten we zorgen dat we eruit zijn, als één groep. Eén van de heren in ons gezelschap zegt nog: ,,Oh, dat rondje kunnen we wel twee keer maken.’’ Maar helaas… binnen no time is het merendeel van het gezelschap gedesoriënteerd. Wel worden er door middel van het oproepen van persoonsnummers een paar keer koppen geteld, maar de trap blijkt een groot obstakel en ook het kabaal van de klappen op het metaal, maken het er niet makkelijker op. De groep valt uit elkaar in vier clubjes; één vindt de uitgang, één wordt ingesloten en de andere twee…? Instructeur André moet hard lachen als hij en zijn collega’s iedereen uit de container ‘redden’. Maar de grootste teleurstelling volgt nog, want de andere groep met JHV-leden hadden het wel keurig binnen de tijd gehaald.

Afschieten
Maar wellicht zijn we wel goed in de life boat! Na enige informatie over de werking van het knaloranje bootje, stappen we aan boord en worden vakkundig door Graham ingesnoerd. Na de ‘afschiet-procedure’ breekt het moment van aftellen aan. De kabels laten los en in een paar luttele seconden raakt de neus van ons reddingsbootje met een klap en een enorme splash het water. Wow dat was snel! De motor pruttelt vrolijk verder terwijl we een klein tochtje maken om vervolgens weer aan te leggen.

Vele ervaringen rijker wurmen we ons uit de overlevingspakken en vertrekken richting havenkroeg Courzand om bij te komen, want dat is wel nodig! Het besef dringt door dat dit al moeilijk was en wat het erg moet zijn om dit mee te maken op volle zee, als het echt om overleven gaat! Voor ons was dit pure fun, maar de trainingen zijn voor de echte zeelui in het vak zeker noodzakelijk.

Jong Havenvereniging dankt het STC-KNRM hartelijk voor het organiseren van deze interessante en spannende middag. Waarbij speciale dank aan Rick, Patrick, Hans, Vincent, André, Graham, Malcolm, Martijn, Peter, Derk en Eric.

Bekijk alle foto’s en de filmpjes op de homepage.

Wie jarig is trakteert!

En dat vieren we met gratis toegang tot het Maritiem Museum Rotterdam.

Het Maritiem Museum Rotterdam, opgericht in 1874, is het oudste scheepvaartmuseum van Nederland. Laat je meevoeren met de grote cruiseschepen, of neem een kijkje ‘backstage’. Of met de kinderen op ontdekkingstocht, samen met Professor Plons. Voor elk wat wils.Tot het eind van dit jaar.

Kijk hier voor de lopende tentoonstellingen en exposities

Download HIER de bon. 

Deze bon is slechts éénmaal geldig en alleen bestemd voor de leden van de Havenvereniging Rotterdam. Vergeet niet je lidmaatschapsnummer in te vullen. 

Ga met zijn vieren (max. 2 volwassen en 2 kinderen) naar het 

Jubileumfilm

Voor wie er was, een feest van herkenning. Donderdag 30 januari jl. in de Cruise Terminal. Nu ook te horen! De grappige liedjes van de Tunes en de opzwepende nummers van de Hermes House Band. 

Bekijk hier het filmpje

Grandioos verjaardagsfeest

“Van mij mogen ze dit ieder jaar organiseren” 

Jubileum met knallend en swingend feest gevierd

De mannen die 75 jaar geleden, op 30 januari 1939, de Havenvereniging Rotterdam oprichtten konden nauwelijks bevroeden dat het vijftiende lustrum, afgelopen donderdag, zo uitbundig zou worden gevierd.

Ruim vijfhonderd mensen kwamen naar de Rotterdamse Cruise Terminal om het jubileumfeest mee te maken. Natuurlijk werden ze gelokt door het Captains Dinner en het optreden van de Hermes House Band, maar het hoofddoel, was het ontmoeten van oude bekenden en het maken van nieuwe contacten. Één ding bond alle aanwezigen; de liefde voor de haven.

Een ultiem voorbeeld hiervan is de 89-jarige Gerard Hegge, die al zestig jaar lid is van de Havenvereniging. Hij vertelt: ”Mijn vader Jan Hegge was één van de oprichters van de vereniging. In die tijd was hij burgemeester van Overschie en eigenaar van de gelijknamige scheepswerf. We bouwden veel schepen voor de offshore, ondermeer voor Shell. We hadden zo’n tachtig man in dienst. Zelf ben ik in Delft afgestudeerd als scheepsbouwkundig ingenieur en heb ik, na verloop van tijd, het bedrijf overgenomen.  Ik ben nu 60 jaar lid van de Havenvereniging en ik heb in die periode ongelooflijk veel hoogtepunten meegemaakt. Ik probeer bij zoveel mogelijk activiteiten aanwezig te zijn. Het houdt me scherp en de contacten met oude bekenden en al die nieuwe leden zijn heel waardevol. Ik ben ook havenadviseur van burgemeester Aboutaleb en hem wil ik binnenkort echt de haven laten zien”.
 

Meer kwaliteit

“Zestig jaar lid? Zo lang! Tja, dat is het mooie van deze club”, zegt voorzitter Jan Bert Schutrops van de Havenvereniging. Hij vervolgt: “Ik stond net op de roltrap en maakte mee dat mensen elkaar na dertig jaar met veel enthousiasme weer zagen. Dan is voor mij de avond al geslaagd”.

“Het unieke van de vereniging is dat er geen drempels zijn. Iedereen die zich verbonden voelt met de haven kan voor 25 euro lid worden. En dankzij Jong Havenvereniging, die nu ruim vijf jaar bestaat, is het een mooie mix tussen jong en oud geworden. Sinds een jaar of twee is er een nieuw bestuur dat zich niet richt op méér activiteiten, maar op kwalitatief betere activiteiten. Dat heeft al geleid tot ledenaanwas. We hebben er nu ruim 2000. Maar op een bepaald moment bereik je de grens. Vergis je niet. Het is uniek dat deze vrijwilligersclub al zo lang bestaat, want de mensen die de kar trekken doen dat zonder al teveel support”.

En weg is Schutrops want presentator/muzikant/cabaretier Harry Jan Bus roept hem samen met  Wybe Zijlstra, de organisator van de jubileumavond, op het podium.  Bus vuurt zijn kwinkslagen niet alleen af op dit duo, maar ook op Mark Harbers, die hij al “onze nieuwe Staatssecretaris van Financiën” noemt. Bus: ”Een goede zaak, want dan kunt u heel veel geld naar de Rijnmond-regio sluizen”.

De voormalige havenwethouder moet hartelijk lachen om de opmerking, maar ontkent gevraagd te zijn. Harbers: ”Mijn naam wordt net als zo’n zes andere namen genoemd. Ik zou er geen nee tegen zeggen, want ik heb altijd een rol in de gemeentelijke en landelijke politiek willen spelen, maar als ik het niet word, dan lig ik er geen moment wakker van. Ik heb ’t namelijk erg naar m’n zin in de Tweede Kamer”.

“En hier voel ik me ook weer thuis. In de tijd dat ik havenwethouder was, ben ik in heel veel havens geweest, maar geen enkele haven heeft zo’n grote fanclub. De Rotterdamse haven verdient dat ook. Vroeger bestond de vereniging voornamelijk uit mensen die ooit in de haven hadden gewerkt. Maar door de Jong Havenvereniging is de gemiddelde leeftijd fors gedaald. En die nieuwe leden zijn net zo trots op de haven als de oudere”.

Tafelgenoot Jeannette Baljeu, nu bijna vier jaar havenwethouder, vult aan:  “Het is prachtig dat er zo’n fantastische club is, waar iedereen de verbondenheid met de haven voelt. Er lopen hier mensen rond uit alle geledingen van de maatschappij. Heel erg Rotterdams”.
 

Veel energie

Gerrit Peekstok, voorzitter van Jong Havenvereniging is trots op de erkenning. Zijn afdeling telt na ruim vijf jaar 550 leden. “Nee dat had ik bij de oprichting in 2008 niet verwacht. Ook niet dat we al vijf feesten voor 1200 man zouden hebben georganiseerd. Dat is mede gelukt door de steun van het bestuur van de Havenvereniging en door de ongelooflijke energie die de mensen van Jong Havenvereniging er tot nu toe in hebben gestoken. En als het op zo’n avond als dit lekker loopt, dan geeft dat een kick. Je merkt dat jong en oud prima samengaan. De jonge leden willen graag weten hoe het vroeger was in de haven en de ouderen hebben de kennis om dat te vertellen. Bovendien zijn de  ouderen heel erg geïnteresseerd in hoe het er nu aan toe gaat. De opkomst bij de excursies zijn daar een bewijs van. Eigenlijk mag je tot je 35ste  lid zijn van de Jong Havenvereniging, maar er zijn veel leden, die dat ook na die leeftijd willen blijven. Dat heeft zich nog niet helemaal uitgekristalliseerd.  Het meest ideale zou zijn als jong en oud volledig in de Havenvereniging integreren. En het normaal wordt dat, zodra je in de haven werkt,  je lid wordt”.

Het is inmiddels de beurt aan De Tunes. Harry-Jan Bus, Steef Vooren en Emiel Benda, zetten een super-Rotterdams optreden neer, waarna het geweld van de Hermes House Band losbarst, die haar faam als energieke en swingende coverband volledig waar maakt.

Jos Masselink, manager bij de Broekman Group, is enthousiast. “Vroeger ben ik geregeld mee geweest met excursies en was ik aanwezig bij de barbecues, maar nu ontbreekt me daar de tijd voor. Dit is het eerste evenement dat ik sinds lange tijd meemaak. Erg leuk vind ik het. Die combinatie met diner en de optredens is prima. Goed ook dat jong en oud door elkaar lopen. Wat mij betreft mogen ze dit ieder jaar organiseren. Ik wil daar best wat meer voor betalen!”

Er staat een uitgebreid fotoverslag op de homepage of bekijk het 3 minuten durende filmpje onder Nieuws.