Survivalen bij STC-KNRM: Let’s HUDDLE!

Leden Jong Havenvereniging volgen Sea Survival Training voor de fun

,,Ik heb je, ik heb je,’’ klinkt het in het bad van het STC-KNRM. JHV-leden die elkaar amper kennen, grijpen elkaar bij de middel om de warmte vast te houden. Zogenaamd natuurlijk, want het water is niet echt koud. Dat is in het echt wel anders, wanneer het offshore echt mis gaat. Om je daarop voor te bereiden, geeft het STC-KNRM op de Heijplaat Sea Survival trainingen. Voor ons, de 24 deelnemers, is het op 13 februari gelukkig een fun-training, want we waren gezakt als een baksteen voor ons examen! Zo simpel is het namelijk niet.

Na de hilariteit van het aantrekken van de overlevingspakken, wordt de groep toch wat stil. Wat ons precies te wachten staat, weten we niet. Maar na de uitleg van instructeur Rick denken we ‘dit gaan we even doen’. De euforie duurt maar kort. Aan de rand van het platform waar we vanaf moeten springen, blijkt zelfs het afschermen van de luchtwegen door met je hand een kommetje te vormen en over neus en mond te leggen een ware kunst. Dan ook nog goed je reddingsvest naar beneden houden, vooruit kijken en afstappen. Wieeeh! Wat duurt dat nog lang voordat je het water raakt! Met een enorm ‘bommetje’ beland je onder water en wordt met dezelfde snelheid naar boven getrokken door het reddingsvest. Maar… we leven nog!

Nu begint het echte overleven… Door middel van de HELP-houding maak je jezelf klein, voor het geval je zielsalleen in het water dobbert. Maar als je met een groep bent maak je een HUDDLE, waarbij je dicht tegen elkaar kruipt. Het werkt behoorlijk op de lachspieren, maar iedereen doet enthousiast mee. Ook wanneer we, zonder contact te verliezen, elkaar bij de hand pakken en een SURVIVAL CIRCLE vormen en ons door water op te laten spatten zichtbaar maken. Daarna steken we de voeten onder een ander lid z’n armen en vormen een krokodil. Peddelend met de armen gaan we op weg naar het reddingsvlot, waar we knus met z’n allen inkruipen. Missie geslaagd!

Licht uit, golven aan
Maar dan… gaan de windturbines aan, het licht uit en worden er golven gesimuleerd. Rick zegt nog: ,,Probeer zo lang mogelijk droog te blijven.’’ Desondanks springt de helft van de groep nog een keer van het platform. Eric die aan de simulatieknoppen staat te draaien, ziet eruit als een ware DJ. Hij heeft een grote glimlach op z’n gezicht bij het gade slaan van ons gestuntel. Ook Patrick die met een tuinslang regen creëert, moet hard lachen want wanneer uiteindelijk het vlot wordt bereikt, dat nu enorm schommelt, blijkt communiceren heel moeilijk te zijn. En wanneer we een drenkeling moeten oppikken, springen er doodleuk twee heren zo uit het vlot. De reddingsring blijft ongebruikt in het vlot en aan het einde van de oefening blijkt het touw aan de ring compleet verstrikt geraakt in talloze benen.

Buiten gaat de training verder. We gaan geblindoekt en in polonaise twee op elkaar gestapelde containers binnen. Binnen tien minuten moeten we zorgen dat we eruit zijn, als één groep. Eén van de heren in ons gezelschap zegt nog: ,,Oh, dat rondje kunnen we wel twee keer maken.’’ Maar helaas… binnen no time is het merendeel van het gezelschap gedesoriënteerd. Wel worden er door middel van het oproepen van persoonsnummers een paar keer koppen geteld, maar de trap blijkt een groot obstakel en ook het kabaal van de klappen op het metaal, maken het er niet makkelijker op. De groep valt uit elkaar in vier clubjes; één vindt de uitgang, één wordt ingesloten en de andere twee…? Instructeur André moet hard lachen als hij en zijn collega’s iedereen uit de container ‘redden’. Maar de grootste teleurstelling volgt nog, want de andere groep met JHV-leden hadden het wel keurig binnen de tijd gehaald.

Afschieten
Maar wellicht zijn we wel goed in de life boat! Na enige informatie over de werking van het knaloranje bootje, stappen we aan boord en worden vakkundig door Graham ingesnoerd. Na de ‘afschiet-procedure’ breekt het moment van aftellen aan. De kabels laten los en in een paar luttele seconden raakt de neus van ons reddingsbootje met een klap en een enorme splash het water. Wow dat was snel! De motor pruttelt vrolijk verder terwijl we een klein tochtje maken om vervolgens weer aan te leggen.

Vele ervaringen rijker wurmen we ons uit de overlevingspakken en vertrekken richting havenkroeg Courzand om bij te komen, want dat is wel nodig! Het besef dringt door dat dit al moeilijk was en wat het erg moet zijn om dit mee te maken op volle zee, als het echt om overleven gaat! Voor ons was dit pure fun, maar de trainingen zijn voor de echte zeelui in het vak zeker noodzakelijk.

Jong Havenvereniging dankt het STC-KNRM hartelijk voor het organiseren van deze interessante en spannende middag. Waarbij speciale dank aan Rick, Patrick, Hans, Vincent, André, Graham, Malcolm, Martijn, Peter, Derk en Eric.

Bekijk alle foto’s en de filmpjes op de homepage.