“Stuk voor stuk zijn ze me dierbaar”

In december 2019 zwaaiden we Marja uit als bestuurslid, nadat we acht jaar lang hebben mogen profiteren van haar enorme bevlogenheid en inzet. Samen kijken we terug op haar tijd bij de Havenvereniging.

Marja, hoe lang heb je in het bestuur van de Havenvereniging gezeten?

Zo’n acht jaar geleden ben ik erbij gekomen. Samen met Judith Vles, die destijds ook bestuurslid was, wisselden we regelmatig ideeën uit. Na een van die brainstormsessies zei Judith “je moet er gewoon bij komen, dat is veel handiger”. En dat heb ik gedaan. Het werd een hele leuke tijd waarin ik heel veel mensen heb leren kennen en mijn verbindende karakter goed heb kunnen inzetten. Dat verbinden hoort ook bij haven en de maritieme wereld, delen is het nieuwe samenwerken.

En dat is een goede ontwikkeling, want je kunt je eigen eiland wel heel erg mooi maken maar wat heb je eraan als de eilanden om je heen in nood zijn? Dus sla vooral die bruggen naar al die andere eilanden en maak er met z’n allen gewoon een mooi gebied van. Ik denk dat de Havenvereniging daarin een goed voorbeeld geeft.

Wat waren voor jou de meest bijzondere momenten in die acht jaar?

Zoveel! Ik heb heel veel bedrijfsbezoeken mogen initiëren en het is altijd mooi om onze leden een kijkje te bieden achter de schermen. Bij sommige bedrijven sta je echt te kijken wat daar allemaal gebeurt, daar ben je je niet altijd van bewust als je er alleen maar over leest.

Het was bijvoorbeeld  bijzonder bij Vopak, Eneco en SIF, maar ook Zestienhoven Airport en de boot bij Futureland staan me levendig bij. Ook is het fijn om te zien dat het contact met de Braboclub is uitgegroeid tot een jaarlijkse uitwisseling. En niet te vergeten het lustrumfeest afgelopen zomer, om onze 80e verjaardag te vieren! Maar het meest dierbaar zijn me natuurlijk de Haven College Tours. Ik vond het een enorme eer dat ik in de schoenen mocht stappen van interviewer en dat ik Mai Elmar, Lee Towers en Marjan van Loon op de bank mocht hebben.

Wat ik ook altijd zeer gewaardeerd heb, ook aan medebestuursleden en ondersteuners, is de Quick Port Scan. Zó leuk om op zo’n dag nieuwe mensen op managementniveau kennis te laten nemen van alle kennis en kunde die beschikbaar is in de Rotterdamse haven. Die dag zit altijd heel strak in elkaar, kosten noch moeite worden gespaard. Het genereert ook weer nieuwe contacten en iedereen wordt ook uitgenodigd om die contacten te blijven gebruiken. Ik vind het mooi om het verbindingslijntje te mogen trekken tussen mensen die nieuw in de haven komen en de mensen die er al heel lang werken.

Wat vind jij het meest kenmerkend voor de Havenvereniging?

Ik heb nergens anders zo’n diversiteit aan mensen bij elkaar gezien en zo trouwhartig. Als je ziet hoe betrokken onze leden zijn en hoe ze door weer en wind naar onze evenementen komen, dan denk ik wel eens ‘wie zijn wij om dat voor elkaar te krijgen!’. Echt heel bijzonder.

De mensen, die betrokkenheid, daar doe je het voor. Ik vond ook de evenementen voor onze gepensioneerde leden elke keer weer een feestje. Zulke bijzondere mensen, dat vergeet je niet. Ik vond het dan ook heel dankbaar werk.  Vooral gedurende de afgelopen periode schieten de wat oudere leden met regelmaat door mijn gedachten – hoe zou het met ze zijn – helaas kunnen er (nog) geen evenementen georganiseerd worden en zien we ze ook niet in levende lijve, hopelijk gaat het allemaal goed met ze! Ze zijn mij stuk voor stuk dierbaar.

Naast je vrijwillige functie bij ons bestuur ben je ook Manager Marketing en Sales bij STC-KNRM. Hoe combineer je dat?

Ik ben erfelijk belast met heel veel energie. Mijn vader, die samen met mijn moeder ook lid is van de Havenvereniging, is ook zeevarende geweest. Ik ben opgegroeid in een maritiem gezin en mijn broers en zus zijn ook in het maritieme terechtgekomen omdat mijn vader daar goed reclame voor gemaakt heeft.

Wat ik prachtig vind aan mijn werk is om te zien hoe betrokken onze klanten zijn. Als je een training bij STC – KNRM volgt, komt de helft van de winst ten goede aan STC opleidingen en de andere helft gaat naar de KNRM. En dan ben ik blij en trots dat ik bij de STC-KNRM mag werken en dat wij de winst afstaan aan twee hele goede doelen, enerzijds de student en anderzijds de Koninklijke Reddingsmaatschappij. Daar zijn mensen zich ook van bewust als ze bij ons boeken; ze leveren automatisch een bijdrage aan de KNRM en dat is juist in deze tijd ontzettend belangrijk.

De KNRM heeft de afgelopen maanden ondanks Corona/Covid-19 behoorlijk complexe inzetten gehad. Denk alleen maar aan het surfdrama bij Scheveningen. Ook wij maken gebruik van vrijwilligers van de  KNRM – zij worden ook ingezet als instructeur. Er zitten echt kippenverhalen tussen als je ze hoort vertellen. Het zijn hele bijzondere mensen en ze verdienen onze steun.

Overigens was de Havenvereniging niet mijn enige commissie werk, ook bij de Koninklijke Roei- en Zeilvereniging “de Maas” zet ik mijn energie in voor de zeilcommissie, mijn kinderen zeilen, de een wat fanatieker dan de ander. Dan ben je er meteen leuk bij betrokken en op deze manier combineer je dan meteen je “werk” en privé op een mooie manier. Je talenten delen op diverse vlakken is altijd prima.

Wat betekent Rotterdamse haven voor jou?

In de Rotterdamse haven ligt echt mijn hart. Ik denk dat ik nergens anders zou kunnen werken. Ik kan die mensen niet loslaten, ik heb een grote betrokkenheid bij de haven en bij het werk. Er gebeurt hier altijd van alles en ik vind het heerlijk om daar onderdeel van uit te maken.  Het is groot, groter, grootst en het geeft mij een energie.

Gaan we jou nog eens terugzien bij de Havenvereniging?

Ja, en dat vind ik vind heel erg leuk om te mogen blijven doen; de Haven College Tour! Deze keer op 30 september met ‘Havenman van het Jaar’ Jan Valkier. Dus ja, gelukkig mag ik weer iemand op de bank uitnodigen en daar ben ik heel trots op. Verder blijf ik natuurlijk ook gewoon lid van de Havenvereniging. Het is een mooie vereniging, en daar mogen we ook trots op zijn!