Het gezicht van de Haven: Alan Dirks

Het Gezicht van de Haven

De Havenvereniging is de ‘huiskamer van de haven’, de meest persoonlijke netwerkclub in de Rotterdamse haven. Onze oud-bestuursleden kunnen daarover meepraten en hun verhalen lees je in deze rubriek.

In deze aflevering het verhaal van Alan Dirks; betrokken in hart en nieren.

Hoe ben je bij het bestuur van de Havenvereniging gekomen?

“Ik was al een aantal jaren actief als vrijwilligerscoördinator van de Wereldhavendagen. Bij het Havenbedrijf was het toenmalige Havenvereniging-bestuurslid Judith Vles mijn  collega. Zij heeft mij erbij gevraagd. Dat heb ik aangegrepen en ik heb zes jaar in het bestuur gezeten, met veel plezier. Na die zes jaar vond ik het goed om weer ruimte te maken voor nieuw bloed en vernieuwing. Om de zoveel tijd is het goed als er iemand komt die iets anders voorstelt.”

Hoe kijk je terug op jouw inbreng bij de Havenvereniging?

“Ik zie de Havenvereniging als een vereniging van verwante geesten die de haven leuk, mooi en interessant vinden en die daar graag iets mee willen doen. De Havenvereniging heeft in feite vier verschillende soorten leden: Jong-leden, bedrijfsleden, reguliere leden en gepensioneerde leden. Ik heb me altijd ingespannen om voor alle leden evenveel interessante en leuke activiteiten neer te zetten. Ik wil niemand tekort doen of niemand teveel doen. Het is mijn ervaring dat de oudere garde vooral geïnteresseerd is in bedrijfsbezoeken, terwijl veel bedrijven ook geïnteresseerd zijn om jongeren te ontmoeten, vooral als er veel vacatures zijn. Dat schuift mee met de conjunctuur en het is een leuke puzzel om dat elk jaar weer voor elkaar te krijgen.

Voor mij waren de belangrijkste evenementen de Quick Port Scan, de Dag van de Haven en de Haven College Tour. Ook de barbecues, bedrijfsbezoeken en lezingen waren altijd erg gezellig en de moeite waard.”

Goed nieuws bij de Mariniers en ME bij de Dag van de Haven

“Twee van die evenementen hadden een markant randje. Een van mijn eerste activiteiten was bij de Mariniers in de kazerne, daar kregen we een lezing van de commandant van de marine-missie in Somalië; een deels humanitaire en deels militaire missie. En dat was toevallig op exact dezelfde dag dat er gedebatteerd werd over de toekomst van de mariniers in Rotterdam. Die bespreking ging goed en aan het eind kwam de opperbevelhebber nog even langs om dat wereldkundig te maken aan de Havenvereniging. Dat was heel bijzonder.

Een ander memorabel evenement was een editie van de Dag van de Haven die samenviel met een grote demonstratie van havenwerkers. Er was in die tijd veel discussie over de banen in de haven, met name over de banen in de containersector, er was veel protest tegen automatisering. Precies op die Dag van de Haven organiseerden twee havenwerkersverenigingen een grote demonstratie, en wilden dat ook bij ons doen. Dus ze zijn door de stad gemarcheerd op weg naar het Nieuwe Luxor, met een hoop herrie. We waren van te voren gewaarschuwd en bij de hoofdingang stond zo’n ME pantserbusje, terwijl we de deelnemers en bezoekers door de artiesteningang naar binnen loodsten. Dat was best spannend, vooral toen er uiteindelijk een kleine charge van de ME nodig was omdat de demonstranten letterlijk aan de deur stonden te rammelen. Gelukkig is het uiteindelijk goed afgelopen.”

Warme herinneringen

“Ook een warme herinnering heb ik aan het lustrumfeest op de SS Rotterdam, verzorgd door de lustrumcommissie. Dat was een prachtig feest op een schip dat de Grande Dame is van de scheepvaart in Rotterdam. De Havenvereniging is altijd gezellig. De sfeer is altijd goed. Soms is het stressen om evenementen voor elkaar te krijgen, maar op het moment zelf gaat het altijd gesmeerd. Belangrijkste is dat het publiek tevreden is over wat we hebben kunnen doen, want je komt voor de lol.”

Wat beweegt jou als persoon om je zo in te zetten voor Havenvereniging, Wereldhavendagen etc?

Van nature wil ik graag mensen helpen en blij maken, en ik vind events leuk. Die spanning om dingetjes voor elkaar te fietsen, dat vind ik leuk om te doen. Ik hou ervan om dingen ad hoc op te lossen. Ik ben een mensenmens, doe graag dingen samen. Ik ben zo’n renpaard dat vergeet te stoppen na de finish.

Wat spreekt jou zo aan in de Rotterdamse haven?

In de Rotterdamse haven wordt altijd gewerkt. Het altijd in beweging, het doet van alles, het is groot spul. Een haven is herkenbaar; een grote kraan die iets optilt, een grote fabriek die iets maakt. Dat vind ik mooi. Ik ben chemicus van oorsprong dus industrie spreekt me aan, maar ik ben pas met het havenvirus besmet geraakt toen ik bij het Havenbedrijf ging werken. In het dagelijks leven ben ik beleidsmaker voor de haven, ik richt me op veiligheid van de haven in relatie tot de omgeving en op de energietransitie. Hoe ontwikkelen we de haven zo goed mogelijk vanuit het perspectief veiligheid, milieu, duurzaamheid, als ondersteuning van commerciële processen als havenverhuurder. De dynamiek en afwisseling in de haven spreken me aan. Ik hou niet van herhaling en het mooie is dat in de haven geen dag hetzelfde is. Zelfs na al die jaren is het nog steeds geen herhaling voor mij.

Mis je de Havenvereniging al?
“Jazeker wel. Zo’n bestuur is gezellig, samen op de rails houden is leuk om te doen. Ik zal ook altijd beschikbaar blijven om bij te springen.”